1. σε όξινα εδάφη, η περίσσεια θειικού άλατος θα επιδεινώσει την οξύτητα του εδάφους και ακόμη και θα επιδεινώσει την τοξικότητα του ενεργού αλουμινίου και του σιδήρου στις καλλιέργειες. Υπό συνθήκες πλημμύρας, το υπερβολικό θειικό άλας θα μειωθεί σε υδρόθειο, το οποίο καθιστά τις ρίζες μαύρες. Επομένως, η μακροχρόνια εφαρμογή θειικού καλίου θα πρέπει να συνδυάζεται με κοπριά αγροκτήματος, αλκαλικό φωσφορικό λίπασμα και ασβέστη για τη μείωση της οξύτητας. Στην πράξη, τα μέτρα αποστράγγισης και ξήρανσης από τον ήλιο πρέπει να συνδυάζονται για τη βελτίωση του αερισμού.

2. σε ασβεστολιθικά εδάφη, θειικά και ιόντα ασβεστίου στο έδαφος σχηματίζουν αδιάλυτο θειικό ασβέστιο (γύψος). Η υπερβολική ποσότητα θειικού ασβεστίου θα προκαλέσει τη σκλήρυνση του εδάφους, επομένως θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή στην εφαρμογή της κοπριάς της φάρμας

3. θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην εφαρμογή θειικού καλίου σε φυτά καπνού, φυτά τσαγιού, σταφύλια, ζαχαροκάλαμο, ζαχαρότευτλα, καρπούζι, πατάτα και ούτω καθεξής. Η τιμή του θειικού καλίου είναι υψηλότερη από εκείνη του χλωριούχου καλίου και η προσφορά αγαθών είναι μικρότερη. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να χρησιμοποιείται κυρίως στις οικονομικές καλλιέργειες που είναι ευαίσθητες στο χλώριο και λατρεύουν το θείο και το κάλιο.

Τέταρτον, αυτό το είδος λιπάσματος είναι άλας φυσιολογικού οξέος, το οποίο μπορεί να μειώσει το pH του εδάφους όταν εφαρμόζεται σε αλκαλικό έδαφος.